Σελίδες

28 Μαρ 2013

Η καλλιέργεια της πιπεριάς.


Οι ρίζες της πιπεριάς προέρχονται από το Μεξικό, τη Κεντρική Αμερική και το βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής. Το όνομα πιπεριά προέρχεται από το Ισπανικό pimiento αλλά και το Αγγλικό pepper που σημαίνουν και τα δύο πιπέρι. Η ονομασία αυτή εφευρέθηκε από το Χριστόφορο Κολόμβο όταν έφερε τη πιπεριά στην Ευρώπη. Επίσης το πιπέρι ήταν ένα μπαχαρικό το οποίο κόστιζε πολύ, οπότε δίνοντας ο Κολόμβος στο καινούργιο φυτό την ονομασία πιπέρι το έκανε κατευθείαν διάσημο στις αγορές. Οι πιπεριές διακρίνονται σε δύο μεγάλες
κατηγορίες. Τις γλυκές (bell pepper) και τις καυτερές (chili pepper).
Οι πιπεριές σπέρνονται με σπόρους πιπεριάς απευθείας στο κήπο τον Απρίλιο και Ιούνιο. Ακόμη σπέρνονται σπόροι πιπεριάς σε σπορείο 7 εβδομάδες περίπου πριν τα τελευταία κρύα. Στη πράξη αυτό γίνεται από τις αρχές της άνοιξης και μετά. Το βάθος σποράς είναι περίπου 0.75 εκατοστά. Πρέπει όμως να υπάρξει μέριμνα ώστε το σπορείο να βρίσκεται σε ένα ζεστό μέρος. Το σπορείο πρέπει να έχει το λιγότερο 24 βαθμούς Κελσίου, ώστε να βλαστήσουν οι σπόροι. Μπορεί να χρειαστεί αναμονή ακόμη και 15 μέρες μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι και να πρωτοεμφανιστούν τα μικρά φυτά. Από τη στιγμή που τα μικρά φυτά φτάσουν σε ύψος τα 10 εκατοστά, είναι έτοιμα για μεταφύτευση. Για 15 μέρες περίπου πριν τη μεταφύτευση, θα πρέπει οι καλλιεργητές να τα εκπαιδεύσουν και να τα βγάζουν στον ήλιο και στο εξωτερικό περιβάλλον αρχικά για 2 ώρες τη μέρα και σταδιακά όλο και περισσότερο. Ακόμη είναι δυνατόν να γίνει το φύτεμα με έτοιμα σπορόφυτα πιπεριάς στη καρδιά της άνοιξης.
Όσον αφορά τις πιπεριές από σπόρους απευθείας στο χώμα, θα πρέπει να γίνει η διαδικασία της σποράς απευθείας στο χώμα όταν ο καιρός έχει ζεστάνει ικανοποιητικά. Η κατάλληλη θερμοκρασία για να βλαστήσουν οι σπόροι πιπεριάς είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Αυτό συνήθως συμβαίνει μετά τα μέσα Απριλίου. Σε καμιά περίπτωση δε πρέπει να γίνει κατευθείαν στο χώμα το Μάρτιο και μέχρι τα μέσα Απριλίου. Αντίθετα, άφοβα γίνεται να συνεχιστεί η σπορά πιπεριάς μέχρι και τον Ιούνιο. Για συνεχόμενη παραγωγή από πιπεριές, η σπορά καλό είναι να γίνεται ανά μισό μήνα. Η φύτευση επιβάλλεται να σε ένα σημείο σε ένα μέρος του κήπου το βλέπει πολύ ο ήλιος αλλά παράλληλα κόβεται και ο άνεμος. Οι πιπεριές θέλουν πολύ τον ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες. Αρχικά για τη φύτευση πρέπει να ανοιχτεί ένας λάκκος στο έδαφος διαμέτρου 30 εκατοστών και βάθους 20 εκατοστών. Στο κάτω μέρος του λάκκου πρέπει να μπει μία χούφτα λίπασμα, κατά προτίμηση το λίπασμα μπλε κόκκων. Μέχρι να φτάσουν οι ρίζες του φυτού σε αυτό το βάθος, το λίπασμα θα έχει απορροφηθεί από το χώμα. Πάνω από το λίπασμα πρέπει να προστεθεί μία στρώση από το χώμα που αφαιρέθηκε. Μετέπειτα να γεμίσει ο υπόλοιπος χώρος του λάκκου με μείγμα κομπόστ και χώματος σε ακριβώς ίδιες ποσότητες. Το μείγμα αυτό θα μαλακώσει το χώμα και θα το προσθέσει και θρεπτικά συστατικά. Στη συνέχεια ο καλλιεργητής πρέπει να ανοίξει με το δάκτυλό του τρία λακκάκια με βάθος περίπου 0.75 εκατοστά και να τοποθετηθούν 2 σπόροι πιπεριάς σε κάθε λακκάκι σκεπάζοντας το σπόρο και πατώντας μαλακά το έδαφος. Το χώμα πρέπει να ποτιστεί ικανοποιητικά και να είναι υγρό αλλά όχι βρεγμένο. Πιθανό να περάσουν μέχρι και 15 μέρες μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι και να φανούν τα μικρά φυτά να ξεπροβάλουν από το χώμα οπότε χρειάζεται πάνω από όλα υπομονή και καθόλου απογοήτευση! Επισημαίνεται ότι η ίδια ακριβώς διαδικασία θα πρέπει να γίνει και για τη μεταφύτευση.
Το κατάλληλο έδαφος για τη καλλιέργεια πιπεριάς έχει pH κοντά στο 7.0, παρουσιάζει ποικιλία οργανικών ουσιών και είναι ικανοποιητικά αποστραγγιζόμενο. Η πιπεριά σπέρνεται σε παράλληλες γραμμές και το κάθε φυτό πιπεριάς θέλει λίγο χώρο. Βασικά υπάρχουνε δύο αποστάσεις. Η απόσταση γραμμής από γραμμή και η απόσταση των φυτών επάνω στη γραμμή. Οι αποστάσεις γραμμής από γραμμή κυμαίνονται γύρω στα 75 εκατοστά. Η απόσταση ανάμεσα στα φυτά στην ίδια γραμμή κυμαίνεται γύρω στα 40 εκατοστά. Επίσης η πιπεριά έχει άναρχο ριζικό σύστημα και δεν είναι ανθεκτική στους ισχυρούς αέρηδες που μπορούν ακόμη και να τη ρίξουν κάτω. Αν το σημείο που τοποθετήθηκαν οι πιπεριές το πιάνει ο άνεμος, είναι απαραίτητο τα φυτά να στηριχτούν. Η στήριξη μπορεί να συμβεί με τη βοήθεια ενός πασσάλου που θα μπει μέσα στο χώμα και πάνω του θα στηριχτεί το φυτό. Από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο η πιπεριά αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς. Το πότισμα πρέπει να είναι συχνό ώστε τα φύλλα της να μην εξαντλούνται από την έλλειψη νερού και γέρνουν προς τα κάτω. Όσον αφορά το λίπασμα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί οργανικό λίπασμα γύρω από τις πιπεριές όταν ανθίσουν, κάτι που θα πρέπει να επαναληφθεί μετά από 20 μέρες. Οι πιπεριές μπορούν να ξεκινήσουν να κόβονται όσο έχουν ακόμη πράσινο χρώμα. Όσο περισσότερες φορές κόβονται οι πιπεριές, τόσο περισσότερες θα δώσει το φυτό! Ακόμη μαζί με τις πιπεριές μπορούν οι καλλιεργητές να καλλιεργήσουν χωρίς κανένα πρόβλημα καρότα, ντομάτες, αρακά, κρεμμύδια και βασιλικό. Από την άλλη όμως οι καλλιεργητές επιβάλλεται να προσέξουν να μη φυτέψουν τις πιπεριές κοντά σε βερικοκιές επειδή ένας μύκητας στον οποίο είναι ευαίσθητες οι πιπεριές πιθανό να προκαλέσει ζημιά στις βερικοκιές.
Βασικά γίνεται κάλλιστα να φυτευτούν μαζί γλυκές και καυτερές πιπεριές. Η πιπεριά είναι περισσότερο αυτογονιμοποιούμενο φυτό όμως γίνεται να γονιμοποιηθεί και από μέλισσες. Αν συμβεί αυτό, οι σπόροι που θα υπάρξουν πιθανό να δώσουν την επόμενη χρονιά οπτικά γλυκές πιπεριές με καυτερή γεύση. Όποτε και να κοπούν αυτές οι πιπεριές είναι σίγουρα γευστικές όμως μονάχα όταν ωριμάσουν και κοκκινίσουν περιέχουν 10 φορές περισσότερη βιταμίνη Α και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C, συγκριτικά με το όταν είναι πράσινες. Οι πράσινες πιπεριές είναι πράσινες γιατί είναι ακόμη ανώριμες και όλες οι πιπεριές κοκκινίζουν όταν ωριμάσουν. Οι πιπεριές μπορεί να ρίξουν τα άνθη τους τις καυτές καλοκαιρινές ημέρες αν η θερμοκρασία ημέρας ανέβει για μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ πάνω από τους 32 βαθμούς Κελσίου και η θερμοκρασία τη νύχτα δε κατεβαίνει κάτω από τους 24 βαθμούς Κελσίου. Οι καυτερές πιπεριές αντέχουν περισσότερο από τις πράσινες και είναι καυτερές γιατί περιέχουν μία χημική ουσία που ονομάζεται καψαϊκίνη (capsaicin). Όταν καταναλώνονται οι καυτερές πιπεριές συμβαίνει μία κυτταρική αντίδραση που απελευθερώνει νευροδιαβιβαστές με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν οι καρδιακοί παλμοί και να υπάρχει εφίδρωση. Οι άνθρωποι διεγείρονται από τις καυτερές πιπεριές παρ’ όλη την αναταραχή που δημιουργούν στον οργανισμό γιατί χωρίς να το ξέρουν ο εγκέφαλος εκκρίνει ενδοφρίνες ουσίες, οι οποίες ελαττώνουν το πόνο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη καλλιέργεια της πιπεριάς, τις ποικιλίες της αλλά και τις ασθένειες που την απειλούν, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να απευθύνονται στους τοπικούς γεωπόνους της περιοχής τους.

 Πηγή: www.ecotimes.gr



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου